Στην γιορτή του τέλους της ζωγραφικής μας στον δυτικό τοίχο της παιδικής χαράς του Λιβαδιού Σερίφου, κάναμε μια μικρή δράση βάζοντας αντί για υπογραφές το αποτύπωμα της παλάμης μας….. όπως κάποτε μας δείξανε οι προϊστορικοί μας πρόγονοι, τυπώνοντας τις παλάμες τους στους βράχους των σπηλαίων , βάζοντας έτσι και την αρχή στην ιστορία της ζωγραφικής πράξης κι έκφρασης.
Παιδιά, δάσκαλοι, επισκέπτες ταξιδευτές , περαστικοί σεριφιώτες που βάλανε ένα χεράκι σ΄αυτή την δημιουργία, τύπωσαν την παλάμη τους.
Η πρωτοβουλία για την τοιχογραφία και η θεματική ιδέα, ανήκει στην Λεάννα Λεβή καθηγήτρια αγγλικών στο Serifos Language scool .
Ο σχεδιασμός, η μακέτα και η πραγμάτωση της ζωγραφικής σύνθεσης έγινε από εμένα την Ολυμπιάδα Κελαϊδή , καθηγήτρια εικαστικών στο νησί .
Πρόκειται για ένα έργο εθελοντισμού και ανιδιοτελούς προσφοράς από όλους μας για τον εξωραϊσμό ενός χώρου στο νησί μας τόσο πολύτιμο για τα παιδιά.
Η Λεάννα Λεβή ξεκίνησε μαζί με τα παιδιά έχοντας λίγα χρήματα για την αγορά χρωμάτων κι ότι υλικό έβρισκαν τα παιδιά στο σπίτι και μετά ήρθαν οι προσφορές από περαστικούς που ενθουσιάστηκαν βλέποντας τα πρώτα ίχνη του σχεδίου στον τοίχο.
Με αυτή τους την δράση τα παιδιά “υποχρέωσαν” τον Δήμο να κινηθεί κι αυτός σε κάποιες εργασίες αναβάθμισης κι ελπίζουμε μελλοντικής αναμόρφωσης του χώρου.
Όλη η κοινότητα της Σερίφου έχει αγκαλιάσει το έργο. Χαίρονται από καρδιάς και ονειρεύονται κι άλλα τέτοια έργα στο νησί.
Η αποδοχή αυτή είναι πολύ σημαντικό γεγονός για ένα δημόσιο έργο.
Σημαίνει ότι έχει λόγο και ενεργεί στην ζωή των ανθρώπων και στην καθημερινότητά τους.
Σας έχω ήδη αποστείλει 2 email με φωτογραφίες της πορείας του έργου. Θα σας αποστείλω και την τρίτη συνέχεια φωτογραφιών με την ολοκλήρωση της ζωγραφικής σύνθεσης.
Το επίσης σημαντικό είναι ότι το έργο έχει μια μοναδικότητα.
Γκράφιτι – τοιχογραφίες μπορούμε να δούμε πολλές και στις πόλεις περισσότερες.
Όμως, ζωγραφική σε δημόσιο τοίχο δεν θα συναντήσουμε!
Αν κάνω λάθος περιμένω να με διορθώσουν οι συνάδελφοι εικαστικοί και να μου αποστείλουν δείγματα σε φωτογραφίες αν μπορούν.
Εννοώντας με αυτό που λέω, το να πραγματοποιεί κανείς αυτό που θα έκανε σαν ζωγράφος με το πινελάκι στον καμβά πάνω σ΄έναν τοίχο δημόσιου χώρου.
Όχι ψευδαισθήσεις , όχι οπτικές απάτες, όχι κόμικ-γκράφιτι και ότι άλλο γνωρίζουμε από σύγχρονη τέχνη του δρόμου, αλλά καθαρή ζωγραφική τοίχου όπως την γνωρίζουμε στην ιστορία της τέχνης πριν την επινόηση της φορητής ζωγραφιάς, του φορητού υποστηρίγματος ( ζωγραφική του καβαλέτου).
Έχω πολλές αντιρρήσεις για τα σύγχρονα γκράφιτι και την πληθώρα που καλύπτει τους τοίχους των πόλεων.
Λίγα είναι αυτά που αναβαθμίζουν αισθητικά τους δημόσιους χώρους και φέρουν ένα μήνυμα με την ευρεία παιδαγωγική έννοια που η τέχνη μπορεί να προσφέρει .
Τα πιο πολλά φορτώνουν με ένταση , άγχος και ψυχικά άλγη την ήδη ταλαίπωρη καθημερινότητα του κατοίκου της πόλης.
Όλα αυτά είναι μια μεγάλη συζήτηση….
Εγώ σπούδασα την μνημειακή ζωγραφική-τοιχογραφία στις Βρυξέλλες , πάνω στην παράδοση των μεξικανών ζωγράφων, Ριβέϊρα, Ορόσκο, Σικέϊρο, που ξεκίνησαν σαν καθηγητές καλών τεχνών να βάζουν την ζωγραφική τους πάνω στους δημόσιους τοίχους σημαντικών κτιρίων της πόλης τους, με την πεποίθηση ότι η τέχνη πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό για τον λαό και όχι μόνο για μια ελίτ των γκαλερί, των μουσείων και των ειδικών ιδιωτικών χώρων έκθεσή της.
Η δράση αυτή, συνεργασίας όλων μας, παιδιών, δασκάλων και πολιτών, μας γέμισε από πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Πολλά έχω να πω για την παιδαγωγική επίδραση που είχε στα παιδιά μα και σε εμάς τους μεγάλους!
Ελεύθερη παιδαγωγία και μάθηση, απόλαυση της ζωγραφικής πράξης, αυθόρμητη συνεργασία και προσήλωση στον στόχο, ελεύθερη ανάπτυξη ουσιαστικών σχέσεων με ανιδιοτελή αισθήματα και συναισθήματα, ανάπτυξη και ανάληψη προσωπικής ευθύνης για το κοινό καλό και άλλα τόσα που συνέβαλλαν στην προσωπική πορεία του καθενός μας ξεχωριστά προς την ωρίμανση της προσωπικότητάς του.
Με εκτίμηση
Ολυμπιάδα Κελαϊδή